ครอบครัวของกรรมกรแท้ที่จริงแล้วมันไม่ได้สมบูรณ์แบบอย่างที่เคยเข้าใจมา

เมื่อไม่นานมานี่ พี่ชายผมได้มาเล่าให้แม่ที่ตอนนี้เป็นโรคอัลไซเมอร์ และผมได้ฟังถึงเรื่องที่รู้สึกเหมือนกับว่าชีวิตเหมือนเป็นละครน้ำเน่าเรื่องหนึ่ง

พี่ผมเล่าให้ฟังว่า เมื่อประมาณเดือนกุมภาพันธ์ที่ผ่านมา พ่อของผมได้ถือโอกาสใช้ช่วงเวลาที่คุณแม่ผมกลับไปเยี่ยมญาติที่อุทัยธานีบ้านเกิด และตัวผมซึ่งตอนนั้นคาดว่าคงจะออกไปซื้อการ์ตูนที่J.C.สาส์นสะพานควายหรือไม่ก็ไปงานการ์ตูนที่เซ็นทรัลเวิลด์หรือรพ.เซ็นหลุยส์ มาขอร้องให้พี่ผมที่ตอนนั้นว่างจากงานประจำมาช่วยขับรถให้แกหน่อย

แรกๆพี่ผมเข้าใจว่าพ่อจะให้ขับรถไปที่ห้องพักในอ.นครชัยศรี จ.นครปฐม เพื่อจะไปขนของสัมภาระใหญ่ที่อยู่ในห้องพักหลังจากที่เสร็จจากงานสร้างโรงพิมพ์ธนบัตรแห่งใหม่ของธนาคารแห่งประเทศไทยไปแล้ว แต่ทว่าขับรถไปได้สักพักมาจนถึงแยกวงเวียนถนนนครอินทร์-บางกรวย จู่ๆพ่อก็บอกให้เลี้ยวกลับรถมาเข้าซอยเล็กๆก่อนถึงร้านอาหารปลายจวักที่เคยไปกินกันทั้งครอบครัว
และหลังจากนั้นก็เข้าซอยมาลึกมากพอสมควร จนกระทั่งมาหยุดที่แมนชั่นแห่งหนึ่ง จากนั้นพ่อผมก็ลงจากรถเข้าไปในแมนชั่นเหมือนเข้าไปพูดคุยกับใครสักคน จนกระทั่งแกได้เรียกตัวพี่ผมให้มาทักทายกับเขา และในที่สุดคำสารภาพอันน่าตะลึงก็ได้หลุดออกมาจากปากของพ่อผมจนได้

"นี่คือ แม่อีกคนหนึ่งของแก" พี่ผมตะลึงงัน เพราะว่าหน้าตาของหญิงวัยกลางคนที่ว่านี่ หน้าตาสู้แม่ผมไม่ได้เลยแถมฟันยังหยินอีกต่างหาก และต่อมานี่คือเรื่องราวทั้งหมดที่ถูกสารภาพมาให้พี่ผมได้รับรู้ครับ

นับย้อนไปปี2522 ช่วงที่แม่ผมไปพักผ่อนช่วงที่คลอดผมที่บ้านเกิดอุทัยธานีประมาณครึ่งปีได้ พ่อผมอาศัยอย่างเดียวดายในบ้านเช่าซอยโรงเรียนพาณิชย์ ย่านเขตดินแดง ลึกเข้าไปจากถนนประชาสงเคราะห์ แกลักลอบได้เสียกับแม่คนที่ว่านี่ ซึ่งตอนนั้นยังเป็นแม่ค้าขายอาหารอยู่แถวตลาดหน้าแฟลตดินแดง
และพอแม่กลับมาแกก็ไม่ได้ติดต่ออะไรเขาอีกเลย จนกระทั่งแกมาทราบว่าในอีก2-3ปีต่อมาว่า แม่คนนั้นท้องและก็คลอดลูกหลังจากนั้นไม่นาน ถึงเพิ่งจะรู้ตัวว่าแกมีลูกชายอีกคนหนึ่งเพิ่มเข้าให้

เล่ามาถึงตรงนี้ ผมลองนึกย้อนไปว่าถ้าเกิดเรื่องพรรค์อย่างงี้มันแดงขึ้นมาซะก่อนอะไรจะเกิดขึ้น คุณตาผมเสียด้วยโรคมะเร็งในลำไส้ใหญ่เมื่อช่วงปี2526 แน่นอนว่าคุณตาซึ่งมีอดีตเป็นทนายความและยังเคยเป็นสส.อุทัยธานี เมื่อช่วงสมัยรัฐบาลจอมพลถนอม คงจะเดือดดาลอย่างที่สุด และคงจะนอนตายในโลงแบบไม่สงบไปด้วยแน่ๆ ส่วนตัวแม่ คงพูดไม่ออกว่ารู้สึกยังไงดี

พ่อผมสารภาพว่าในช่วงวันเสาร์ที่แกอ้างว่าออกไปทำงานนั้น แท้จริง แกมาเยี่ยมชู้รักและก็ลูกนอกสมรสคนนี้ที่ได้ย้ายมาอาศัยอยู่ในที่แห่งนี้มานานมากแล้ว 
จนตอนนี้ลูกนอกสมรส หรือก็คือน้องชายคนละแม่ของผมเอง จบคณะวิศวะ จากมหาวิทยาลัยสยาม และกำลังทำงานอยู่ในบริษัทโตโยต้า มอเตอร์(ประเทศไทย)จำกัด 
ซึ่งผมเองก็พอจะทราบคร่าวๆว่าแกอยากได้ลูกชายที่จบวิศวะมาสักคน ซึ่งแรกๆแกคิดว่าผมน่าจะเรียนจบได้ แต่สุดท้ายตัวผมไปไม่ไหวเพราะลักษณะนิสัยส่วนตัวผมมันไม่เข้ากับงานที่ทำ ผมมารู้ความจริงตรงนี้ผมพูดไม่ออกเลย ช่วงวัยเด็กที่ผ่านมาแกมักจะเจียดเงินให้ผมและพี่เป็นค่าขนมน้อยมากๆ แท้จริงแล้วแกเอาเงินรายได้ของแกที่หามาส่งเสียให้กับครอบครัวลับๆของแกตรงนี้นี่เอง เหมือนกับละครน้ำเน่าเรื่องหนึ่งยังไงยังงั้น

เอาละเพิ่งมาสารภาพตอนนี้ ไม่เป็นไร เพราะอย่างน้อยพ่อผมก็ยังประคับประคองชีวิตครอบครัวตรงนี้จนกระทั่งลูกๆเรียนจบกันไปหมดแล้ว ก็ไม่อยากว่าอะไรเพราะลูกๆเองก็รบกวนพ่อมามากอยู่
แต่จริงๆแล้วพ่อสารภาพให้พี่ผมฟังคนเดียว โดยปิดไม่ให้แม่และผมได้รับทราบด้วย แล้วทำไมจู่ๆพี่ผมถึงเอาเรื่องมาแฉให้แม่กับผมทราบในตอนนี้ละ 

ก็เพราะว่า เงินบำนาญที่แม่ได้มาและเข้าบัญชีธนาคารของแม่ในตอนนี้ อาจจะถูกพ่อผมซึ่งถือATMไว้แทนแม่ซึ่งเป็นโรคอัลไซเมอร์ในตอนนี้กดไปใช้ เพราะแม้แต่สมุดบัญชีเงินฝากพ่อยังเก็บไว้กับตัวด้วย
และอีกข้อ ช่วงที่พ่อพาแม่ผมไปรับเบิกเงินจากสหกรณ์ออมทรัพย์ครูที่ครุสภา แล้วจู่ๆแม่หาเงินที่รับมาในตอนนั้นไว้ไม่เจอ ทั้งที่พ่อบอกว่าแม่เก็บไว้เองอย่างดีแล้ว พี่ผมสงสัยว่าตอนนั้นทำไมพ่อถึงไม่พาแม่เข้าไปธนาคารกรุงไทยซึ่งอยู่ใกล้ๆกันนั้นเพื่อเอาเงินเข้าบัญชี ดีกว่าจะถือติดตัวเอาไว้แบบนี้
แม่ผมมักจะสงสัยในตัวผมซึ่งตอนนี้ยังตกงาน อาจจะมาขโมยเงินก็ได้ ผมก็ย้ำนักหนาแล้วว่าไม่ได้เข้ามาในห้องของแม่เลยสักนิด ผมยังมีเงินใช้ของผมอยู่ ขาดเมื่อไหร่ตอนนั้นผมถึงอาจจะมาขอตรงๆแล้วเตรียมหางานขายของ7-11ทำ
ด้วยเหตุนี้พี่ผมซึ่งเริ่มสงสัยในตัวพ่อก็เลยติดสินใจแฉเรื่องนี้ให้ทราบกัน คุณแม่ดูเหมือนจะเฉยชากับเรื่องนี้ เพราะท่านเองก็สงสัยมานานมากแล้วอยู่เหมือนกันรวมไปถึงโรคอัลไซเมอร์ที่เป็นในตอนนี้ก็ทำให้ใจเฉื่อยชาไปด้วย

ผมยกปัดเรื่องนี้ให้พี่ผมเป็นคนจัดการเอง เพราะยังไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับเงินๆทองๆในช่วงนี้ ผมมีแค่กองขุมทรัพย์หนังสือผมก็พอใจมากแล้ว
แต่ผมก็ยังต้องสังเกตท่าทีของพ่อเป็นระยะๆ เพราะผมเองช่วงนี้ก็ไม่ค่อยอยากจะพูดคุยสัมพันธ์กับพ่อสักเท่าไหร่ แต่ไม่ใช่ด้วยเรื่องที่เล่ามานี่หรอกครับ เพราะแกก็มักจะเทศน์ด่าผมในเรื่องนิสัยที่ผมเป็นเนื่องจากภาวะแอสเพอร์เกอร์ของผมเองนั้นแหละ
แถมท่านรวมไปถึงแม่เองยังเป็นสาวกสื่อเน่าๆอย่างเนชั่(ว)นและAssHoleTVตัวเป้งซะอีก ทำให้ผมยิ่งต้องหนีห่างตัว หลบไปอ่านหนังสือในช่วงที่เปิดทีวีช่องที่ว่านี่ขึ้นมา

ชีวิตผมในตอนนี้ต้องออกไปหาความสุขอย่างเดียวดายกับเน็ตข้างนอกบ้าน จะมีครอบครัวใหม่ก็ไม่ได้ งานก็หาไม่ได้อีก ผมยังหาทางออกให้ตัวเองไม่เจอเลยถ้าเกิดว่าเงินที่เก็บไว้มันหมดขึ้นมา ผมมีแต่ต้องทนทำงานขายของในร้านสะดวกซื้อเท่านั้นสินะ เอ้อ...