ตั้งกระทู้อย่างไรให้น่าอ่าน+ปั่นกระทู้อย่างง่ายๆ(ไม่น่าเกลียด ไม่ล่อเป้า)ให้เรทพุ่ง

ตั้งกระทู้อย่างไรให้น่าอ่าน

1. ชื่อเรื่อง - หัวข้อน่าสนใจ

อันนี้เป็นสิ่งที่ค่อนข้างสำคัญ โดยเฉพาะคนที่ไม่ได้เอางานมาแปะสม่ำเสมอเวลากราดตาดูแล้ว เห็นชื่อเรื่องน่าอ่าน ก็จะเปิดอ่านเป็นอันดับแรก ๆ ค่ะ

2. วิธีการนำเสนอ

อันนี้แบ่งได้ออกเป็นข้อย่อย ๆ เล็กน้อยนะคะ แต่หลักใหญ่ก็คือ การคำนึงถึงผู้ร่วมถนนฯค่ะ

2.1 ตั้งให้ตรงกลุ่มค่ะ นิยาย เรื่องสั้น ความเรียง บทกวีฯลฯ และอย่าตั้งซ้ำซ้อน ถ้าคุณแปะกระทู้ซ้ำ ช่วยกันแจ้งลบด้วยค่ะ

2.2 การแปะกระทู้ในกรณีที่เป็นเรื่องสั้น หรือว่านิยาย แต่ละตอนควรจะมีความยาวพอสมควร ไอซ์เห็นหลายครั้งที่มีคนแปะหลายกระทู้ติด ๆๆ กัน พอเปิดเข้าไปจะเห็นเป็นแค่สั้น ๆ ไม่กี่บรรทัด ... คนอื่นคิดอย่างไร ไอซ์ไม่แน่ใจ แต่สำหรับไอซ์ดูแล้ว ไม่อยากอ่านค่ะ มันกระตุก กระฉึกกระฉัก ไม่ได้อารมณ์ ส่วนมากจะไปแนะนำให้รวมกระทู้

ถนนนักเขียนไม่เหมือนห้องกระทู้อื่น ๆ ในพันทิพย์ที่ถาม-ตอบกันแล้ว ก็ปล่อยกระทู้ให้หายไป แต่ที่นี่ เป็นเหมือนที่เก็บงานเขียนของหลาย ๆ ท่าน ยังมีคนตามอ่านกระทู้เก่า ๆ อยู่ตลอดเวลา ถ้าคุณแปะทีละหลาย ๆ กระทู้ จะทำให้กระทู้เก่า ๆ ตกหายไปอย่างน่าเสียดาย ถ้าแต่ละตอนของคุณสั้น รวมกระทู้กันได้ ก็ควรจะรวมค่ะ

เอาใจเขามาใส่ใจเราค่ะ แต่ละคนที่เอางานมาแปะก็อยากให้มีคนเข้ามาอ่าน
งานทั้งนั้น สมมติว่า แปะวันจันทร์เช้า ตอนบ่ายมีคนมาแปะนิยายตอนสั้น ๆ ติดกัน 5 ตอน งานของเขาก็จะตกลงไปไกลเลยล่ะ พาลทำให้คนที่เข้ามามองไม่เห็นงานไปเสียอีก

เคยเห็นบางคนไม่แน่ใจว่า แต่ละตอนควรจะยาวแค่ไหน อันนี้ก็ต้องขึ้นอยู่กับคนเขียนเป็นสำคัญนะคะ ว่าแต่ละตอนมันจะจบตรงไหน สำหรับไอซ์นิยายแต่ละตอนจะยาวประมาณอย่างน้อย 5 หน้า A4 ค่ะ

2.3 การจัดหน้าให้สวยงาม สบายตา น่าอ่าน ... สำคัญมาก ๆ ค่ะ ในฐานะคนอ่าน ... บางกระทู้เปิดเข้าไปดูแล้วอยากจะร้องไห้ มันติดกันเป็นพืด ๆ ไปหมด อ่านลำบากเหลือเกิน ทำให้หลาย ๆ กระทู้เปิดเข้าไปแล้ว ก็ปิดค่ะ ไม่สามารถทนอ่านได้ ...นักเขียนคะ เอาใจเขามาใส่ใจเราค่ะ

วิธีการจัดหน้านี้ ไอซ์ได้แนะนำไปแล้วหลาย ๆ กระทู้ วันนี้ขอตั้งกระทู้ซะเลยนะคะ 

วิธีที่ไอซ์ใช้ประจำก็คือ การก๊อปงานจากที่พิมพ์ใน word มาไว้ใน notepadแล้วจัดหน้าในนั้นค่ะ ตัดบรรทัดเมื่อเห็นว่ามีความยาวพอสมควร คิดถึงคนอ่านที่มีหน้าจอเล็ก ๆ ด้วยนะคะ ส่วนตัวแล้ว ไอซ์จะตัดแต่ละบรรทัดประมาณ 6 นิ้วอะ ((เอาไม้บรรทัดวัดซะเลย)) format ใน notepad ของไอซ์เป็น cordia UPC font 16 

สำหรับคนที่ไม่ถนัด ยังกะไม่ถูก แนะนำให้ลอง preview ก่อนแปะนะคะ

การทำย่อหน้าให้ใช้ spacebar นะคะ tab จะไม่เวิร์คค่ะ อาจจะเสียเวลาเพิ่มขึ้นนิดหนึ่ง แต่ทำให้กระทู้ของคุณน่าอ่านขึ้นมากเลย

2.4 ทำลิงก์ โดยเฉพาะคนที่แปะเรื่องยาว ๆ บางทีคนเข้ามาในถนนฯเป็นวันแรก เจอตอนที่ 10 แล้ว ตอนที่ 1-9 อยู่ไหนก็ไม่รู้ การทำลิงก์จะทำให้คนอ่านตามงานได้สะดวกมากขึ้นค่ะ

3. ฝีมือ และชื่อนักเขียน

หลังจากที่ชื่อกระทู้น่าสนใจ เปิดเข้าไปจัดหน้าน่าอ่านสบายตาแล้ว ก็เหลือที่ฝีมือล่ะค่ะ สำหรับคนที่แปะนิยาย ส่วนตัวแล้ว ไอซ์คิดว่า บทแรกสำคัญมากค่ะ เปิดไปแล้วจะทำให้เรื่องน่าอ่านรึเปล่าก็ตรงนี้แหล่ะ

ที่เขียนบอกว่าชื่อนักเขียนก็มีส่วนสำคัญด้วยดังนี้ค่ะ

เรื่องสั้น - ถ้าเวลาน้อย เห็นชื่อนักเขียนที่คุ้นเคย รู้ฝีมือ ไอซ์ก็คงจะอ่านงานของท่านเหล่านี้ก่อน หรือ ถ้านักเขียนนั้นเป็นนักอ่านที่เคยทักทายกันมาก่อน ก็จะทำให้อยากเข้าไปอ่าน เพื่อดูว่าพี่น้องหรือเพื่อนคนนี้เขียนเรื่องยังไง

นิยาย - ถ้าเห็นชื่อนักเขียนที่คุ้นเคย รู้ว่ายังไงก็เขียนจบแน่ ๆ จะอ่านก่อนค่ะเพราะการอ่านนิยายของนักเขียนที่ไม่เคยเห็นชื่อมาก่อน เป็นการเสี่ยงเป็นที่ยิ่ง ไอซ์อ่านเรื่องที่มีตอนต้นแต่ไม่มีตอนจบจนนับเรื่องไม่ไหวแล้วอะค่ะ สำหรับคนที่เข้ามาใหม่อาจจะมีคนลงชื่ออ่านน้อย อย่าน้อยใจนะคะ พยายามเขียนให้จบค่ะ เพราะมีคนรอจนเรื่องจบแล้วค่อยอ่านมากมายรวมทั้งไอซ์ด้วย และถ้าคุณเขียนจบลงซักเรื่องแล้ว 
เรื่องหน้าก็จะได้รับความไว้วางใจมากขึ้นแน่นอนค่ะ

4. การตอบกระทู้

สำหรับข้อสุดท้ายนี้ก็ขึ้นอยู่กับแต่ละบุคคลนะคะ ส่วนตัวแล้ว เวลาแปะให้ความคิดเห็นกับกระทู้ไหนก็ตาม ไอซ์จะตามกลับไปดูทุกครั้งว่า เจ้าของกระทู้จะมาตอบรึเปล่า
การตั้งกระทู้เป็นการเปิดโอกาสให้นักเขียนได้รับความคิดเห็นจากนักอ่านโดยตรงและนักอ่านก็สามารถพูดคุยกับนักเขียนโดยตรงเช่นกัน
ไอซ์จะชอบมาก ๆ เมื่อเห็นเจ้าของกระทู้มาตอบสิ่งที่เราได้เขียนไป มันแสดงถึงการใส่ใจในความคิดเห็นของผู้อ่าน บางกระทู้เจ้าของกระทู้ไม่มาตอบ ขึ้นกระทู้ใหม่ไปโน่น ทำให้บางทีก็หมดอารมณ์แปะเหมือนกันค่ะ เพราะไม่รู้ว่า เจ้าของกระทู้อยากได้ความคิดเห็นรึเปล่า หรือว่า มาแปะไปอย่างนั้นเอง
บางกระทู้ไอซ์ก็ได้ให้คำแนะนำไปในฐานะคนอ่าน อาจจะไม่ได้ถูกต้องเสมอไปมีประโยชน์หรือไม่ ก็อยากให้นักเขียนเข้ามาพูดคุยบ้างค่ะ

จากคุณ : Clear Ice - [ 12 ก.ย. 45 22:29:21 ]แห่งถนนนักเขียน ณ พันทิพย์ครับ




ปั่นกระทู้อย่างง่ายๆ(ไม่น่าเกลียด ไม่ล่อเป้า) ให้เรทพุ่ง

1..อะไรก็ตามที่เกี่ยวกับเรื่องวิชาการ ไม่อ่าน เก็บไว้เป็นแหล่งอ้างอิงตอนทำรายงาน ทำthesis ก็พอ แถมบางทีไม่ยอมอ่าน ลอกเพื่อนชัวร์กว่าฮ่ะ ดังนั้นหากท่านจำเป็นต้องเขียนเรื่องราวที่เกี่ยวกับวิชาการจริงๆ จงอย่าตั้งชื่อโต้งๆ ออกไปตรงตัว เป็นต้นว่าหนังสือฝึกฝนวิชาโยคะ อย่าไปตั้งว่า แนวทางการฝึกฝนโยคะตามหลักลามะธิเบต แต่ให้ตั้งชื่อว่า ร้อยแปดท่าในวิธีเสพสุขจากเรือนร่าง แทน หรืออย่างงานวิจัยพฤติกรรมการงานอ่านของสมาชิกถนนนักเขียนหากใช้ชื่อว่า แอบดูเล่าสู่กันฟังข้างถนนนักเขียน รับรองหัวหงอกหัวดำมากันสลอน

2. อะไรก็ตามที่เป็นเรื่องยาวๆ ไม่อ่าน เบื่อ ต้องใช้เวลาเยอะ สู้เรื่องสั้นประหยัดมุขไม่ได้อันนี้นักเขียนก็ไม่ว่า แต่มาตะหงิดๆ อยู่หน่อยที่อ่านแล้ว(ดัน)วิจารณ์ว่าจบแบบรวบรัดนี่แหละแม้...จะให้เอาใจยังไงเนี่ย เรื่องยาวก็ไม่อ่าน พอเขียนเรื่องสั้นก็หาว่ารีบร้อนจบอีก เฮ่ออ

ถึงอย่างไรก็ตามมีนักเขียนบางท่านสามารถทะลุทลายกำแพงเรื่องยาวฝ่าด่านสิบแปดอรหันต์ตั้งหน้าตั้งตาโพสต์จนจบได้สำเร็จ ขอแสดงความยินดีด้วยครับ ผลงานของคุณนั้นในที่สุดก็เป็นเพชรน้ำหนึ่งในวงการวรรณกรรมได้ และขอแสดงความเสียใจกับนักเขียนหน้าเก่าและหน้าใหม่ที่โพสต์เรื่องยาวๆ ค้างเติ่ง รีบกลับไปแต่งต่อให้จบนะจ๊ะก่อนที่นักอ่านจะหน่ายหนีหรือไม่ก็กรวดน้ำคว่ำขันทำปากหมุบหมิบสาบานว่าจะไม่อ่านเรื่องยาวๆ ของนักเขียน(บางท่าน)อีกต่อไปเพราะขี้เกียจเปลืองอารมณ์ กำลังอินๆ แหมดันหยุดโพสต์ซะนี่..

3. อะไรก็ตามที่เป็นเรื่องลูกทุ่งๆ ผู้อ่านจะไม่ค่อยนิยม อันนี้เป็นอุทาหรณ์สำหรับนักเขียนหน้าใหม่ ไม่สมควรตั้งชื่อตามพื้นเพของคุณเอง ถึงคุณจะภูมิใจก็เถอะ อย่าใช้ชื่อประเภทมนต์รักลำประโดง เรืออีโปงสื่อรัก ท้องทุ่งสะดุ้งเคียว แอกไถบนไหล่กระบือฯ
ให้เลี่ยงไปตั้งชื่อที่มันถูกอกถูกใจวัยรุ่นหน่อย เป็นต้นว่า ยิ้มชะแว้บแล้วแอบฝัน รักนี้สีราวรุ้ง โปเกมอนซ่อนรัก ไอซีคิวหิ้วสาว อะไรทำนองเนี้ย ส่วนเนื้อหานั้นออกฉากเป็นชนบทมาก็ได้ พอคนอ่านหลวมตัวไปอ่าน พอเรื่องมันเริ่มสนุกก็ไม่สนใจหรอกว่า พ่อนางแม่นางในท้องเรื่อง จะเดินควงแขนกันแถวเยาฮันหรือหนองปลาดุก ขอให้เรื่องมันเจ๋งก็เอาเหอะ

4. ชื่อนักเขียนก็มีส่วนสำคัญ พยายามตั้งให้เก๋ๆ เท่ห์ ๆ และตรงกับบุคลิก เป็นต้นว่าสาวกห้ากระสอบก็ต้องเขียนเรื่องยุทธจักรตำนานบู๊ลิ้มว่าไป อย่าไปเขียนเรื่องหวานๆ เพราะคนอ่านเค้าไม่ซึ้งตามหรืออีกชื่อคือกระบือหนุ่มสุดหล่อ พยายามหลีกเลี่ยงเรื่องราวที่พระเอกขับเฟอรารีสีแดงเพลิงแต่ให้เปลี่ยนไปขี่กระบือแบบวิบากจะเข้าท่ากว่า อนึ่งเป็นที่สังเกตว่าชื่อนักเขียนจะนิยมตั้งให้สะดุดตาคนอ่าน อาจจะหันมาเล่นกับจำนวนคำ หากไม่ยาวเป็นกิโลเมตรก็ต้องสั้นกุดเป็นมะขามข้อเดียว จะได้แปลกตา หากมีสองสามพยางค์ก็ต้องหาที่มันเท่ห์หน่อยและอีกอย่าง
ชื่อของผู้เขียนที่ตั้งนั้นต้องพลิกแพลงได้ ให้คนอ่านได้เลือกเรียกตามสะดวก เป็นต้นว่า สาวกห้ากระสอบ ก็ดัดแปลงเป็นสาวกหกกระสอบได้ สาวกบ้ากระสอบก็ได้ ทำให้ผู้อ่านเพลิดเพลินหรืออย่างกระบือหนุ่มสุดหล่อ คนอ่านจะได้เรียกว่า กาบือ บ้าง คุณบือฯ บ้าง เจ้าหนุ่มเขายาว ก็ได้อีกนั่นแหละ

ขอยกตัวอย่างชื่อยาวๆ ที่กวาดสายตาปุ๊บแล้วสะดุด ก็มี คนไทยในลอนดอน กระบือหนุ่มสุดหล่อ แสงแรก ประดับดิน สาวกห้ากระสอบ บุษบามินตรา จิตรกร ลูกพ่อช่วง ผู้ชายในเงาจันทร์
อย่าไปตั้งชื่อสามัญอย่างเช่นนาวิน กวี เพราะชื่อมันจะติดอยู่ริมฝีปากแต่นึกไม่ออกสักที อีกอย่าง ถ้าสั้นเกินไปก็ไม่ดี ต้องมี prefix นำหน้าสักเล็กน้อย เช่นคำว่า หนอน พิมพ์ยังไม่ทัน มันส์มือก็หมดเสียแล้ว ก็เลยใช้คำว่า ป้าหนอนแทน ทั้งที่ตัวจริงอาจจะเป็นสาวน้อยรุ่นกะเตาะ ก็ได้ ใครจะไปรู้ อิ อิ

5. อันนี้ก็สำคัญไม่น้อยไปกว่าชื่อนักเขียน ก็คือชื่อตัวละครในท้องเรื่อง สังเกตดูเรื่องใดก็ตามที่พระเอกนางเอกชื่อธรรมด๊า ธรรมดา เช้ยเชย มักจะเรทต่ำ เป็นต้นว่าพระเอกชื่อวิน นางเอกชื่อแต๋น คนอ่านมักจะยี้ในใจตั้งแต่เห็นชื่อพระเอกนางเอก จะตั้งชื่อพระเอกนางเอกทั้งที หากมีเวลาสมควรไป หาหลวงพ่อ หรือเกจิอาจารย์ที่นับถือ เพื่อดูว่าชื่อของตัวละครแต่ละตัว มีกาลกิณี มีอักษรต้องห้ามตรงไหนบ้าง แล้วก็ถือโอกาสให้หลวงพ่อเจิมต้นฉบับเสียเลย แต่บางท่านใช้วิธีลงนะหน้าทอง หรือผูกตะกรุดเอาแถวๆ ฮาร์ดดิสก์ หากมียันต์เมตตามหานิยมให้ท่องนะโมก่อนสามจบก่อนล็อกอินเข้ามาจะเป็นการช่วยทางจิตวิทยาได้อย่างมีประสิทธิภาพ

และข้อถือสาอีกประการที่สำคัญก็คือ จะตั้งชื่อตัวละครต้องคำนึงถึงความเหมาะสมหน่อย ห้ามตั้งชื่อพระเอกในท้องเรื่อง ว่าอุดม หรือสว่าง เพราะขืนนางเอกมาคะๆ ขาๆ กับพระเอกแล้วเรื่องมันจะดูไม่จืด ฮ่าๆ

6.เรื่องนี้จะถือว่าไม่สำคัญก็ได้ แต่ถ้ามีก็ดี นั่นก็คือมีเครดิตจากขาประจำสักเล็กน้อย แล้วเรื่องของคุณจะไปได้ไหลลื่นปรู๊ดปร๊าดเหมือนหยอดจาระบี หากคุณเป็นคนแปลกหน้าไม่เคยรู้จักหน้าค่าตาใครมาก่อนอาจจะต้องใช้เวลาสักหน่อยในการแจ้งเกิด แต่ไม่ถือเป็นเรื่องน่าตกใจแต่ประการใด เพราะคุณเกิดมาตั้งยี่สิบสามสิบปีแล้ว อดใจรอไปอีกเดือนสองเดือนจึงจะมีชื่อเสียงบ้างจะเป็นไรไป ขอให้ฝีมือคุณเข้าขั้นก็แล้วกัน

7.หากเรื่องของคุณดี มีความเจ๋งเป้งขนาดนักเลงหน้าปากซอยเรียกเข้าไปจะกระทืบครั้นพอเห็นเรื่องของคุณหนีบรักแร้มาก็เลิกกระทืบหันมาสนใจงานเขียนของคุณแทน ทำให้คุณมีความมั่นใจในผลงานของคุณเป็นอย่างมาก แต่....แต่คุณไม่อยากจะให้ผลงานชิ้นโบว์แดงของคุณตกไปอยู่ในมือบ.ก.ผู้แสนจะไร้วิสัยทัศน์ จึงกะจะบุกตลาดด้วยการมาโพสต์บนถนนนักเขียนให้มันดังระเบิดเถิดเทิงลือลั่นไปในยุทธจักรสักครา ทว่าเมื่อมาแล้วกลับมาเจอเจ้าที่แรง อย่าไปท้อครับ อย่าไปท้อใจ หากคุณเคยเล่นเกมส์ลิงชิงหลักมาก่อน คุณจะรู้ดีว่าการเป็นลิงคอยหาหลักเกาะนั้นไม่สนุกเท่าไหร่จงพยายามหาหลักของตัวเองไว้ดีกว่า และเมื่อคุณเป็นไม้หลักปักขี้เลน เอ๊ย เป็นเสาหลักเสาหนึ่งบนถนนนักเขียนแล้ว เรื่องของคุณจะมีคนมะรุมมะตุ้มรุมอ่าน ด้วยความเชื่อมั่นในฝีมืออันยอดยุทธ เมื่อถึงเวลานั้นแล้วก็พยายามรักษาคุณภาพผลงานของตัวเองหน่อยก็แล้วกัน เดี๋ยวจะกลายเป็นกิ้งกือตกท่อไป
เอาละครับ ในที่สุดคุณก็บุกบั่นฟันฝ่าเข้ามาโพสต์บนถนนนักเขียนจนได้ แต่สัปดาห์หนึ่งผ่านไปสองสัปดาห์ก็แล้ว ยังไม่มีใครเข้ามาอ่านเรื่องของคุณสักที มีแต่หน้าเดิมๆ เข้ามาขโมยออกไปอ่านแล้วไม่ยอมเอามาคืน อิ อิ จนคุณเริ่มจะร้อนใจและร้อนตัวเพราะกระทู้ซ้ายขวาหน้าหลังนั้นเรทติ้งไม่ต่ำกว่าสิบ แถมบางกระทู้ยังโม้ทับว่าของเขาเคยขึ้นไปถึงร้อยกว่าก็มีอีกแน่ะ อย่าเพิ่งหมดหวังครับ คุณมาถูกทางแล้ว เพียงแต่คุณยังใหม่ต่อสถานที่ ยังไม่ชินต่อชาวบ้านชาวเมืองเขานั่นเอง

ผมจะแนะนำวิธีการง่ายๆ แต่เพิ่มจำนวนคนเข้าไปอ่านกระทู้คุณได้อย่างชะงัดนัก นั่นก็คือ
8. หมั่นเข้าไปแวะเวียนเยี่ยมเยียนกระทู้คนอื่นๆ ดูบ้าง ว่าเขาเขียนกันยังไง บางทีคุณอาจจะส่งเรื่องมาผิดแนว เช่นเขากำลังท่องอวกาศ ตระเวณจักรวาลกันอยู่ทะลุกาแล็คซี่ คุณดันส่งเรื่องกำลังภายในบู๊ลิ้มทะเล่อทะล่ามาก็มีสิทธิ์แป้กค่อนข้างสูง หากเขาหวานกันเป็นน้ำเชื่อม คุณก็ควรจะตามตลาดไปบ้างโดยการออกเรื่องแนวเปรี้ยวอมหวานหน่อยๆ ไว้รอเก็บตกนักอ่านที่อารมณ์คั่งค้างมาจากกระทู้มดขึ้น มาเจอเรื่องแนวเดียวกัน โอกาสที่จะเข้ามาอ่านน่าจะมีบ้าง

อันนี้เมื่อคุณฝึกปรือวิทยายุทธถึงขั้นแล้ว จะเอามาพลิกแพลงก็ไม่ผิดกติกาอันใด เป็นต้นว่าเขากำลังนิยมเรื่องสั้นแนวประชดประชันสะท้อนปัญหาสังคม คุณก็แต่งเข้าไปบ้างแต่มาหักมุมตอนจบให้ขำก๊าก หากคุณมีแฟนๆ ประจำอยู่แล้วก็ไม่น่าจะมีปัญหา อาจจะโดนแฟนๆ ต่อว่านิดหน่อย แต่ก็เป็นทางเลือกใหม่ แต่ต้องดูสถานการณ์ด้วย ดีไม่ดีหักไปหักมาคุณเองนั่นแหละจะหักกลางเอาเสียดื้อๆ หากผู้อ่านรู้ทันว่าคุณหมดมุขคิดแก๊กไม่ออก(นี่หว่า)

9. วิธีการหนึ่งที่จะเรียกผู้อ่านที่ใจอ่อนให้เข้ามาอ่านเรื่องราวของคุณได้นั้นก็คือ การประกาศตัวขอล้างมือจากอ่างทองคำ อำลาถนนนักเขียนสักชั่วครู่ชั่วยาม (อาจจะเป็นสองสามหรือสี่ซ้าห้าวันหรือจะลาเช้าเข้าบ่ายก็ตามใจคุณ) แต่ทั้งนี้คุณต้องเป็นผู้โต๋เต๋อยู่บนถนนนักเขียนอยู่นานพอสมควร หากคุณเป็นคนเขียนที่มีแฟนๆ เยอะ แต่เขียนไปเขียนมาแฟนๆ นักอ่านชักจะห่างหายกันไป อาจจะเพราะขี้เกียจอ่าน ขี้เกียจลงชื่อ หรือเบื่อว่ะมันโพสต์มายังกะหนังสือพิมพ์รายวัน คุณน่าจะรู้ตัวว่าขี้หน้าของคุณเริ่มจะส่งกลิ่นตุ่ยๆ แล้ว จงรีบอำลาแต่โดยไว จะเป็นไปในโอกาสอันใดก็ได้ แต่อย่าไปบอกเขาตรงๆ ว่าคุณหนีเท้าแชร์ หรือโดนตัดสายโทรศัพท์ ให้บอกไปทำนองว่าดูงานเมืองนอก หรือลาศึกษาต่ออนุบาลวัดลิงขบก็ตามแต่ใจคุณ หากคุณยังเป็นที่ชื่นชอบของแฟนๆ อยู่พวกเขาเหล่านั้นจะหลั่งไหลเข้ามาด้วยความอาลัยอาดูร บ้างก็ตัดพ้อต่อว่าเป็นวรรคเป็นเวร และหากคุณเป็นที่รำคาญของชาวถนนฯ ก็น่าจะมีคนเข้ามาลงชื่อเหมือนกันแบบว่าให้มันไปๆ ซะไหนๆ ก็ไหนๆ แต่สิ่งหนึ่งที่ควรจำไว้ให้ดีๆ ก็คือ อย่าลาบ่อยนักจนเฝือ บางคนลาเช้าเข้าบ่าย ลาสาย เข้าเย็น อย่างนี้ก็ไม่ไหว เอาแต่พอหอมปากหอมคอก็แล้วกัน

10. หากคุณโพสต์เท่าไหร่ก็ไม่ดังเสียที ไม่มีใครเข้ามาอ่าน ทั้งลดแหลกแจกแถม ทั้งชวนเชิญทั้งอ้อนวอน เหลือแต่ขู่อย่างเดียวที่ยังไม่ได้ทำ ขอแนะนำวิธี(ค่อนข้างสกปรก) ด้วยการไปถล่มกระทู้ชาวบ้านเขา ไปเสียดสี ไปแซว ไปด่าเล่นๆ เอาโก้ หรือไปทำความรู้จักมักจี่ อะไรก็ได้เข้าไปบ่อยๆ แล้วทีนี้คุณจะมีชื่อเสีย(ง) ตามมา ใครๆ ก็จะเข้ามาอ่านกระทู้ของคุณเอง เรทติ้งของคุณจะพุ่งพรวดพราดอย่างน่าตกใจจนเวบมาสเตอร์ถึงกับเข้ามาเมียงๆ มองๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น และข้อคิดเห็นในกระทู้คุณจะได้รับทั้งปริมาณและคุณภาพแบบคับแก้ว

หากคุณอยากใช้วิธีนี้ ขอแนะนำให้ไปฝึกพลังลมปราณชี่กง หรือนั่งสมาธิจะแบบธิเบตหรืออาณาปาณสติ หรืออย่างน้อยๆ ก็กรวดน้ำอิมินาเสียก่อนจะเข้ามาอ่านกระทู้ เพราะไม่งั้นคุณอาจจะโมโหจี๋ตั้งสติไม่ทันจนเส้นเลือดในสมองแตก ถึงขั้นเป็นอัมพาตได้ง่ายๆ ดีไม่ดีกระอักเลือดตายแบบจิวยี่คาหน้าจอคอมฯให้หนังสือพิมพ์หาเรื่องขายข่าวอีกจนได้ อย่าลืมว่านักเขียนแต่ละคนนั้นขนาดสุนัขเฝ้าสวนทุเรียนยังเรียกพี่ เพราะปากงี้ยังกะตะไกรโรงพยาบาล เผลอเว้นช่องให้นิดเป็นโดนจิกตีกัดฟัดแหลกแล้วแหกค่าย เพราะฉะนั้นหากตั้งการ์ดไม่รัดกุม กระดูกไม่แข็งพออย่าริมาเปรียบมวยเป็นอันขาด ยกเว้นว่าคุณจะหน้าด้านไม่รู้สึกรู้สาเหมือนผม เฮอะๆ ใครด่าก็ไม่เจ็บเหมือนเอาไม้ขว้างหรอก

สำหรับบทความข้างต้น หากใครจะนำวิธีใดไปใช้ก็ตามแต่ใจไม่สงวนลิขสิทธิ์ แต่ผู้เขียนไม่ขอรับผิดชอบความเสียหายใดๆ ที่จะเกิดขึ้นเนื่องจากบทความของผู้เขียน แหะๆ ทำยังกะend users agreement คือมัดมือชกอย่างเดียว อิ อิ สิ่งหนึ่งที่อยากจะฝากไว้ให้แก่ชาวถนนนักเขียนทุกคน ทั้งที่อยาก และไม่อยากเป็นนักเขียน หรือกำลังเป็นอยู่ หรือไม่ได้เป็นแล้วก็ตามที นั่นก็คือ ชื่อเสียง เกียรติยศ คำสรรเสริญเยินยอ อีกทั้งมิตรภาพบนสายใยแก้วนั้น มิได้เป็นสิ่งยืนยงถาวรแต่ประการใด และเช่นเดียวกันกับคำครหา ศัตรูและความจงเกลียดจงชังบนโลกแห่งนี้ ก็มิได้ยืนยงถาวรเช่นเดียวกัน จงเลือกเก็บส่วนที่ดีไว้ในใจของคุณเถิด หากคุณไปหลงใหลได้ปลื้ม หรือฝังจิตฝังใจเป็นรอยแผลเจ็บแสบปวดร้าวกับมันจนถึงขนาดตัดอกตัดใจหย่าขาดจากมันไปนั้น คุณจะติดหล่มจมปลักแห่งความจริงเสมือนตรงนี้ไม่ไปไหน ถึงแม้คุณจะไม่ได้เข้ามาตรงนี้อีกต่อไปก็ตามที จงเป็นตัวของคุณเอง
คิดและทำในสิ่งที่คุณเคยเชื่อมั่นมาก่อน แล้วโลกแห่งความจริงเสมือนนี้จะตกเป็นทาสของคุณ

หากจะไปเพราะตัวเราก็เอาเถิด
ไปเพื่อฝันพรายเพริดวันพรุ่งนี้
แต่หากไปเพราะปวดผ่าวร้าวฤดี
ลองคิดดูอีกทีก่อนจะไป

เราเป็นเรา เขาเป็นใคร ใยต้องเจ็บ
มาขัดแย้งกันบนเว็บเจ็บตรงไหน ?
เจอวาจาเชือดเฉือนให้เปื้อนใจ
ไปแยแสสนใจอะไรมัน

แค่โลกแห่งความจริงเสมือนที่เลื่อนลอย
แค่เด็กน้อยงมงายในห้วงฝัน
แค่ลมปากพัดผ่านแผ่ว..ก็แล้วกัน
เจ็บเพียงน้อยแค่นั้นอย่าถอดใจ

จงก้าวไปเถิดหนทางกว้างเบื้องหน้า
ยังอีกยาวให้ฟันฝ่าอีกมากหลาย
หากเธอล้มแล้วละผละหนีไกล
อีกเมื่อไหร่จะถึงวันฝันเป็นจริง

จากคุณ : สาวกห้ากระสอบ - [3 มี.ค. 07:16:06] แห่งโต๊ะถนนนักเขียน ณ พันทิพย์