คติธรรมความใฝ่ฝันกับที่มาของฉายากรรมกรกระทู้

คนจรOnline(ได้แค่ฝัน)แห่งห้วงสมุทรสีทันดร
(Online Dreaming Traveler of Sitandon Ocean)
เนื่องจากพื้นเพเดิมของผมเหมือนกบที่ชอบออกนอกกะลาไปเรียนรู้สาระนอกสาขาความถนัดตัวเองเสริมภูมิปัญญาและโลกทัศน์ที่กว้างขวางมากขึ้น
และการออกนอกกะลานั้นไม่ใช่ว่าออกไปแล้วจะเจอกับท้ิองฟ้าเลยนั้นมันไม่ใช่เสมอไป เพราะสิ่งที่เราเห็นว่ามันคือท้องฟ้านั้นแท้ที่จริงแล้วมันอาจจะมีกะลาที่กว้างใหญ่แต่เรายังมองไม่เห็นมันครอบไว้อยู่ก็ได้เมื่อเราเรียนรู้อะไรมากขึ้นเราก็จะทราบถึงขอบเขตและความชัดเจนของกะลาที่ว่านั้นละครับ เมื่อเราเรียนรู้โลกในกะลามาอย่างพอใจแล้วค่อยทะลายกะลาที่ว่านั้นแล้วกระโดดออกไปข้างนอกเรื่อยตามลำดับขั้นครับ
ในที่นี้ผมเปรียบตัวเองเป็นคนเร่ร่อนพเนจรไปเรื่อยๆไม่ยึดติดกับบอร์ดหรือเว็ปสังกัดใดสังกัดหนึ่งเป็นพิเศษนัก
ทำไมถึงได้แค่ฝันละ ก็เพราะว่าพอผมคิดอยากจะทำอะไรบางครั้งมันก็มิได้สำเร็จอย่างที่ตัวเองคิดไว้เสมอไปซึ่งเราก็เข้าใจแต่เราก็ยินดีและมีความสุขที่จะฝันเช่นนั้นไปเรื่อยๆแม้ว่าฝันนั้นจะไม่มีวันเป็นจริงก็ตาม
ส่วนห้วงสมุทรสีทันดรนั้นเป็นชื่อของมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ที่ล้อมรอบเขาพระสุเมรุและรองรับทวีปทั้งสี่ในจักรวาลตามหนังสือไตรภูมิพระร่วง นอกจากนี้คุณกฤษณา อโศกสินผู้แต่งนิยายชื่อดังได้ยืมชื่อนี้มาใช้เป็นชื่อนิยายสะท้อนชีวิตคนติดยาเสพติดเรื่องเยี่ยมอย่างข้ามสีทันดรด้วยครับ โดยมีความหมายถึงการก้าวข้ามห้วงน้ำอันกว้างใหญ่แห่งจิตใจในการจะต่อสู้เพื่อเอาชนะความอยากยานั้นเองครับ
ซึ่งเปรียบตัวเองเหมือนกำลังล่องเรืออยู่ในห้วงสมุทรนี้เพื่อจะก้าวข้ามขอบเขตแห่งจิตใจเพื่อที่จะเรียนรู้ในเรื่องที่นอกสาขาความถนัดของตัวเองอย่างที่กล่าวไปครับ เพราะการจะเรียนรู้ให้ได้ผลนั้นจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องปรับอคติปรับจิตใจกันพอสมควรครับถึงจะเรียนรู้อะไรให้เข้าใจได้ลึกซึ้งยิ่งขึ้น
เพราะการเรียนรู้นั้นไม่มีวันจบสิ้น ยิ่งเป็นโลกออนไลน์แล้วการแสวงหาความรู้นั้นง่ายดายมากเพียงแค่กดพิมพ์สิ่งที่ต้องการแล้วEnterเท่านั้นเอง

กรรมกรกระทู้อิสระโลกขี้เกียจจำแห่งโลกออนไลน์(Forgotten Free Comment Worker of Online World)
เนื่องจากผมชอบที่จะอ่านกระทู้หลากหลายเรื่องเสริมปัญญาและอยากมีส่วนร่วมในการออกความเห็นสาระดีๆในกระทู้ให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ 
ก็เหมือนคนที่หากินอะไรกับกระทู้นั้นเองละครับ พอได้อ่านหนังสือกรรมกรข่าวของเฮียสรยุทธแล้ว จึงได้รู้สึกว่าผมเองก็เหมือนเป็นกรรมกรคนหนึ่งเหมือนกันแต่เป็นสาขากระทู้ในโลกออนไลน์ 
ซึ่งความเคลื่อนไหวของเรานั้นเงียบเชียบไม่หวือหวาเหมือนดาราคนดังๆที่สร้างคุณประโยชน์ให้กับวงการต่างๆทั้งหลายมนุษย์โลกเราก็มีเนื้อที่ความจำจำกัดอยู่แล้วคงไม่บ้าไปจำในสิ่งที่ไม่มีประโยชน์อะไร โลกก็ย่อมขี้เกียจจะจำเป็นเรื่องธรรมดาเช่นกัน

หนุ่มสันโดษ(ผู้ชื่นชอบชีวิตที่พอเพียง) นิสัยและความสนใจแปลกแยกในหมู่ญาติพี่น้องและคนรู้จัก
(Forrest Gump of the family)
เรื่องความสันโดษผมเขียนไว้ในBlogหัวข้อLife Styleไปตามอ่านดูได้ ส่วนเรื่องความแปลกแยกนั้นแค่Weblogที่ผมสร้างมาเนี่ยแสดงให้เห็นถึงความแปลกแยกไม่เหมือนชาวบ้านได้หรือเปล่าก็ไม่ทราบได้ ผมว่าตัวผมเองก็แปลกกว่าคนอื่นแล้วนะ แม้แต่ญาติผมเองยังว่าผมแปลกๆอยู่เลยเหมือนกัน

มีความใฝ่ฝันดังนี้ : 
- ได้เห็นการ์ตูนนิยายในฝันของตัวเองเป็นรูปเป็นร่างแม้จะต้องให้ผู้อื่นช่วยแต่งเสริมให้ก็ไม่เป็นไร เชิญอ่านชมได้ในBlogนิยายแต่งเล่นได้เลยครับ สำนักพิมพ์ไหน(ยังอุตสาห์)ต้องการจะเอาโครงเรื่องผมไปใช้กรุณาโพสต์ทิ้งเมล์ติดต่อของท่านทางบล็อกนิยายนั้นนะครับ แล้วผมจะติดต่อไปหาท่านเอง
- เห็นวงการการ์ตูนหนังสือและทีวีของไทยเจริญรุ่งเรืองไม่แพ้ต้นตำรับญี่ปุ่น ผมมันก็บ้าการ์ตูนมาตั้งแต่เด็กแล้วอยากจะเห็นเนื้อหาของการ์ตูนที่ดูเป็นคนไทยมีศาสนาศิลปวัฒนธรรม วิถีชีวิตความเป็นอยู่ของคนไทยแฝงเร้นในเรื่องปนๆกับความสมัยใหม่ แน่นอนว่าไม่เอาพวกนิยายพื้นบ้านอยากที่เราชมเป็นละครในเช้าๆวันหยุดของช่อง7นั้นหรอกครับเอาที่เป็นเนื้อหาสมัยใหม่จริงๆดีกว่าครับ
- เนื่องจากว่าผมมีนิสัยเสียอย่างหนึ่งคือบ้าซื้อสะสมหนังสือประเภทสาระเพิ่มรอยหยักในสมองนะครับ(นิยายไม่เอา ถ้าเนื้อหามันไม่โดนใจหรือสร้างกระแสความนิยมในสังคมได้จริงๆ) ด้วยเหตุนี้ก็เลยอยากจะเอาหนังสือเก็บๆพวกนั้นมาทำห้องสมุดให้บริการยืมอ่านเฉพาะในร้านและบริการถ่ายเอกสารครับ พร้ัอมๆกับเปิดให้เช่าการ์ตูน+นิยายไปด้วย
- และสุดท้ายอยากมากที่สุดคือได้เห็นศาสนาพุทธเจริญรุ่งเรืองเป็นสรณะแก่คนทั้งโลกได้ประพฤติปฏิบัติตัวดำรงตนอยู่ในศีล5กันทุกๆคน เท่านี้โลกก็สงบสุขปราศจากสงครามก่อการร้ายทั้งปวง(จริงๆมันไม่ได้ผลหรอกครับ ตราบใดที่มนุษย์ยังมีกิเลส รัก โลภ โกรธ หลง แม้เพียงเศษตะกอนนอนก้นเท่านั้น ถ้าไม่มีเลยนั้นหมายถึงการเป็นอรหันต์แล้วครับ) 
แน่นอนว่าสันติสุขแบบตลอดกาลชั่วนิรันดร์นั้นไม่มีในโลกหรือจักรวาลใดๆทั้งสิ้นครับ

ผมเองก็ชอบดูละครหรือการ์ตูนมาก็เยอะหลายเรื่อง ได้เห็นเรื่องสอนใจเอามาคิดก็มาก จึงขอสรุปคติประจำใจไว้ดังนี้ครับ : 
- ไม่มีมิตรสหายในหมู่คนพาล 
- ไม่มีใครที่รู้กว้างและลึกหมดทุกเรื่อง 
- ไม่มีใครที่ดีหรือชั่วแบบ100% 
- ไม่ว่าอะไรร้ายๆจะเกิดขึ้น จงเชื่อมั่นในกรรมดีที่เราทำไปทั้งวันนี้และวันหน้า เพราะการไม่เชื่อมั่นในกรรมดีนั้นย่อมบั่นทอนจิตใจเราให้หันมาทำชั่วได้ครับ
- จงเชื่อในภูมิปัญญาของตัวเองเท่านั้น(แม้ว่ามันอาจจะมีผิดพลาดบ้าง แต่ก็ยังดีกว่าไปเชื่อในภูมิปัญญาคนอื่นๆ) มนุษย์เราต้องเรียนรู้ครับให้ลึกซึ้งถึงแก่นแห่งเหตุผลจริงๆ ไปฟังเขามาแล้วเชื่อเลยนั้นไม่ได้นะครับตามหลักกาลามสูตร
- ตนแลเป็นที่พึ่งแห่งตน(อัตตาหิอัตตาโน นาโถ)
- ค่าของคนซื้อได้ด้วยใจเท่านั้น มนุษย์เราอยู่อย่างมีความสุขได้ด้วยความใฝ่ฝัน ความสนใจเฉพาะทางกับความชอบส่วนตัว การจะเอาเขามาทำงานร่วมกับเราได้นั้นจำเป็นต้องสนองสิ่งเหล่านี้ของเขาให้จงได้ครับ ถ้าเราทำไม่ได้เขาก็อยู่กับเราไม่ได้หรอกครับ ผมถึงบอกว่าต้องใช้ทุนทางใจเท่านั้นมาซื้อครับ แต่ต้องไม่ซ่อนเร้นความปอกลอกเห็นแก่ตัว 

และสุดท้ายอย่าได้เชื่อถือข้อความอะไรต่อมิอะไรที่ผมโพสต์ลงไปในกระทู้หรือแม้แต่ในWeblogแห่งนี้ เพราะศาสนาพุทธสอนให้คนเชื่อโดยใช้ภูมิปัญญาของตัวเราเองเท่านั้นครับ
ผมขยันตอบกระทู้มิใช่เพราะความอยากมีหน้ามีตามีชื่อในโลกออนไลน์นี่ ทำแบบนั้นมันไม่สนุกหรอก แค่อยากจะมีส่วนร่วมให้อะไรกับบอร์ดพันทิพย์บ้างมิใช่แต่มุ่งจะหาประโยชน์จากการอ่านผลงานกระทู้และความเห็นจากสมาชิกผู้เชี่ยวชาญขาประจำโต๊ะแต่เพียงอย่างเดียวเท่านั้น เพื่อเป็นกำลังส่วนหนึ่งให้สังคมออนไลน์คงไว้ซึ่งคุณภาพอย่างแท้จริง เท่านี้ก็ผมก็สนุกและมีความสุขแล้วละครับ
Weblogของผมถึงยอดคนเข้ามาเยี่ยมจะน้อยกว่าของหลายๆท่านก็ไม่เป็นไรครับ เราขายกันแต่คุณภาพล้วนๆ ไม่จำเป็นต้องมีสมาชิกมาช่วยลงชื่อเยี่ยมให้กำลังใจกันให้มากมาย มีข้อติชมชี้แนะก็โพสต์เสนอมาได้ครับ
ผมเขียนอะไรเข้าใจยากไปไหมเนี่ย เพราะผมเองเรียบเรียงเนื้อหาไม่ค่อยจะเก่งนะครับ